Sierpień 2024 r.

MODLITWA:  O Maryjo, Ty jesteś umiłowaną Córką Boga Ojca, wywyższoną Matką Syna Bożego i przeczystą Oblubienicą Ducha Świetego. Naucz nas poznawać  i kochać Przenajświętszą Trócję. Amen!      

PODANIE INTENCJI MODLITEWNYCH: – Za przywódców politycznych – Módlmy się, aby przywódcy polityczni służyli obywatelom, pracując dla integralnego rozwoju człowieka i dla dobra wspólnego, szczególnie troszcząc się o najuboższych i o tych, którzy stracili pracę.  

RÓŻANIEC: - przez wstawiennictwo św. Rity matki dwóch synów za dzieci i młodzież z naszej parafii; - za chorych z naszych kółek, z naszych domów i rodzin, za małżeństwa przeżywające kryzysy; - o powołania z naszej parafii; - dobroczyńców budowy kościoła; - w tych intencjach w których nas proszono i w tych za, które powinniśmy się modlić; - o pokój na Ukrainie, na Bliskim Wschodzie i w krajach Afrykańskich, ………………………..………

– część druga Światła; tajemnica II.  Objawienie siebie na weselu w Kanie Galilejskiej. Trzeciego dnia odbywało się wesele w Kanie Galilejskiej i była tam Matka Jezusa. Zaproszono na to wesele także Jezusa i Jego uczniów. A kiedy zabrakło wina, Matka Jezusa mówi do Niego: "Nie mają już wina". Jezus Jej odpowiedział: "Czyż to moja lub Twoja sprawa, Niewiasto? Czyż jeszcze nie nadeszła godzina moja?" Wtedy Matka Jego powiedziała do sług: "Zróbcie wszystko, cokolwiek wam powie".

  KONFERENCJA: Znak krzyża: Kiedy powinniśmy się przeżegnać? Przez znak Krzyża Świętego wyzwól nas Boże, nasz Panie, od naszych nieprzyjaciół. W imię Ojca i Syna, i Ducha Świętego. Amen. Znak krzyża towarzyszy nam w wielu sytuacjach - żegnamy się w kościele, w domu odmawiając modlitwę, czy przechodząc obok przydrożnej kapliczki. Kiedy powinniśmy czynić znak krzyża? Znak krzyża to znak, który wykonywany jest przez chrześcijan podczas modlitw, liturgii i nabożeństw. To krótkie wyznanie, że wszyscy ci, którzy wykonują znak krzyża – pokładają nadzieję, że zbawienie przyjdzie przez Jezusa Chrystusa i jego zbawczą moc. Historia znaku krzyża wywodzi się już od samego Pana Jezusa. To On polecił Apostołom udzielać chrztu świętego w „Imię Ojca i Syna i Ducha Świętego. Chrzest zanurza w mękę, śmierć i zmartwychwstanie Jezusa Chrystusa, wprowadza we wspólnotę Trójcy Świętej i we wspólnotę wierzących. Życie pierwszych chrześcijan było nierozerwalnie związane ze znakiem krzyża. Znak krzyża był najkrótszym wyznaniem wiary: „Ten Jezus, który został zabity, żyje”. Cyryl, biskup Jerozolimy w IV wieku, uczył nowo ochrzczonych: „Ufnie uczyńmy znak krzyża palcami na czole i na wszystkim: na chlebie, który spożywamy, na kielichu, który pijemy, przy wejściu i wyjściu, przed snem, kładąc się na spoczynek, przy wstawaniu, chodzeniu i spoczynku! Jest on wielką obroną. Od Boga jest dany jako łaska. Krzyż jest znakiem wierzących, postrachem szatanów”. Znak krzyża na początku wykonywany był w sposób prywatny i bez wypowiadania słów, najpierw kciukiem na czole, a potem także na uszach, oczach, nosie, ustach, piersiach oraz na chorej części ciała. Czyniono go bardzo często, rozpoczynając i kończąc każde działanie. Od XIV w. znak krzyża zaczęto czynić trzema palcami dotykając czoła, piersi i ramion, jakby obejmując to wszystko, co tworzy nasze życie. Wtedy też dołączono do niego słowa: „W imię Ojca i Syna i Ducha Świętego”. Po raz pierwszy uczynili go nad nami nasi rodzice, chrzestni i kapłan w dniu przyjęcia sakramentu chrztu. Od tego momentu krzyż stał się kluczem, który otworzył nam drzwi do Kościoła. Przez chrzest zostaliśmy wyrwani z mocy szatana, odtąd należymy do Chrystusa, który nas broni i czyni groźnymi dla demonów, dlatego znak krzyża warto wykonywać jak najczęściej. Jednak Kościół dokładnie określa, kiedy podczas liturgii należy czynić znak krzyża:  1. Kiedy wchodzimy do kościoła. Zanurzamy dłoń w wodzie święconej i czynimy znak krzyża. Robimy to na pamiątkę naszego chrztu świętego. 2. Gdy rozpoczyna się Msza święta. Wtedy przypomina nam o przynależności do Kościoła. 3. Jeśli następuje akt pokutny poprzez pokropienie wodą święconą. 4. Tuż przed czytaniem Ewangelii podczas liturgii słowa. Wtedy znak krzyża wykonujemy nieco inaczej. Znaczymy małe krzyżyki na czole, ustach i sercu. Jest to symbol tego, aby Słowo Boże zrozumieć, głosić i przyjąć sercem. 5. Na zakończenie Mszy świętej. 6. Gdy kapłan błogosławi wiernych Najświętszym Sakramentem. 7. Kiedy biskup błogosławi wiernych Ewangeliarzem. Kiedy nie czynimy znaku krzyża? Kiedy przyjmujemy Komunię świętą. Gdy wypowiadamy słowa modlitwy „Chwała Ojcu i Synowi i Duchowi Świętemu”. kiedy z postawy klęczącej wstajemy po konsekracji..

Kiedy warto wykonywać znak krzyża w codzienności? - po przebudzeniu; - przed posiłkiem; - przechodząc obok kościoła, cmentarza, przydrożnych kapliczek; - w obliczu niebezpieczeństwa; - w trudnych chwilach; - gdy się boisz; - przed wyruszeniem w podróż; - gdy przystępujemy do ważnego egzaminu; - przed ważnymi wydarzeniami w twoim życiu tj. pierwszy dzień w nowej pracy, nowa szkoła, nowe wyzwania; - przed zaśnięciem; i tak dale. Czynienie w codzienności znaku krzyża to symbol, że powierzamy Jezusowi swoje życie, swoje problemy, troski i radości. Ma on przypominać nam, ale także innym, do kogo należymy i że chcemy żyć na chwałę Bożą.

- Niegdyś panował piękny zwyczaj, że przy wyjściu z domu znajdowało się naczynie z wodą święconą. Dzięki temu za każdym razem domownicy, gdy wchodzili i wychodzili z domu czynili znak krzyża.

- Czasami widzimy, że piłkarze wychodząc na boisko, dotykają murawy i czynią znak krzyża oraz całują kciuk złączony z palcem wskazującym. Skąd ten gest? Jest to zwyczaj pochodzący z Europy Południowej, który zyskał dużą popularność w Ameryce Łacińskiej. Pochodzi on z czasów, kiedy podczas wykonywania znaku krzyża całowano pierścień z relikwiami świętych. Obecnie na przykład na Sycylii czyniąc znak krzyża, całuje się noszony na palcu różaniec.

- Rodzice, błogosławcie swoje dzieci! Czyniąc na ich czołach znak krzyża. CODZIENNIE: przed pójściem do przedszkola czy szkoły, w ciągu dnia, przed wykonaniem przez nie jakiegoś trudnego zadania, zanim pójdą spać, gdy są chore, gdy idą do spowiedzi, a zwłaszcza kiedy świętują swoje urodziny, w rocznicę chrztu, dzień Pierwszej Komunii Świętej czy rocznicę tego dnia, dzień bierzmowania. Błogosławię Cię, synu/córko, w imię Ojca i syna, i Ducha Świętego. Amen. Wypowiadajcie te słowa z wiarą i z intencją wyjednania dla swojego dziecka Bożego błogosławieństwa. Niech idą z waszym błogosławieństwem, które jest przedłużeniem miłości, którą ma Bóg w Trójcy Świętej Jedyny do wszystkich ludzi, ale zwłaszcza do dzieci, bo Pan Bóg dzieci kocha w sposób szczególny. Błogosławieństwo ojca i matki ma tak wielką moc, że potrafi uzdrawiać, potrafi wprowadzać pokój w serce dziecka”.

KOMUNIA ŁAŃCUSZKOWA i DYŻUR RÓŻAŃCOWY w tym miesiącu: 5 – 11 VIII - KR nr 1 MB Częstochowskiej; 12 – 18 VIII - KR nr 2 św. Moniki; 19 – 25 VIII - KR nr 3 św. MB Bolesnej; 26 – 1 IX - KR nr 4 św. Faustyny. 2 – 8 IX. - KR nr 5 św. Bernadetty   (zmiana w II nd. września 8.09.)

PROWADZENIE ADORACJI: - w miesiącu wrześniu tj.: 5 - 6 - 7. IX. – KR nr 4 św. Faustyny; oprawa liturgii Mszy św. II niedzieli września   8. IX. – KR nr 4 św. Faustyny

SPRAWOZDANIE KASOWE: na dzień 31.07.2024 r. : czerwiec = 9 384,50 zł w lipcu wpłynęło 1 020 zł, wydatki 0 zł, w kasie jest: 10 404,50 zł.

Z ŻYCIA KOŚCIOŁA: „jedność i wierność Papieżowi oraz doktrynie i dyscyplinie kościelnej” Kościół Powszechny: - Watykan: Papieski wysłannik na to sportowe wydarzenie podkreślił, że podobnie jak miliony chrześcijan na całym świecie poczuł się „głęboko zraniony”. to nie pierwsze i zapewne nie ostatnie znieważenie Najświętszego Sakramentu. Dla katolików odpowiedź jest jasna: Oburzenie to jednak nie wszystko. W tradycji Kościoła najwłaściwszą reakcją na znieważenie Najświętszego Sakramentu i bluźnierstwa była zawsze modlitwa zadośćuczynienia i wynagrodzenia Bogu oraz post. Kościół w Polsce: - KEP - Zmiany w nauczaniu religii w szkołach bez konsultacji z Kościołami mogą być złamaniem prawa. - w miarę możliwości aktywne dołączajmy do form protestów: internetowo, podpisywanie petycji, udział fizyczny: religia w szkole, symbole religijne w przestrzeni publicznej, wolnośc słowa, aborcja (Ulmowie, o. Maksymilian Kolbe…). - modlitwa o uwolnienie ks. Michała Olszewskiego urzeędniczek: Urszuli i Karoliny. Diecezja: - Piesza Pielgrzymka na Jasną Górę – nasi też poszli, modlitwy i audycje w KRZ. Z ŻYCIA PARAFII: - może pomoc dla KRZ ze  środków. - odwiedziny chorych – pomagajcie zelatorom. - aktualne listy; - sprawa AXPO – kancelaria adwokacka; - 1 niedziela września – msza za zmarłych na cmentarzu komunalnym godz. 15.00. - „Godzina Święta”: 5 września, g. 23.00  

WOLNE WNIOSKI I ZAPYTANIA. przydziały nowych członków: -  Monik Teodozja i Zygmunt Maria                     KŻR nr 3 MB Bolesnej 

Czerwiec 2024

1. SŁOWO WSTĘPNE – zelator lub kapłan MODLITWA:  O Maryjo, Ty zostałaś wybrana przez Boga na Matkę Odkupiciela. Chroń mnie zawsze od złego i uproś dla mnie zbawienie wieczne w niebie z Tobą i Twoim Synem Jezusem. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen!

2. PODANIE INTENCJI MODLITEWNYCH: – Za uchodźców – Módlmy się, aby emigranci, zmuszeni z powodu wojen lub głodu do pełnej zagrożeń i niebezpieczeństw ucieczki, znaleźli akceptację i nowe perspektywy życia w krajach, które ich przyjmują. 

3. RÓŻANIEC: przez wstawiennictwo św. Rity matki dwóch synów za dzieci i młodzież z naszej parafii; za chorych z naszych kółek, z naszych domów i rodzin, za małżeństwa przeżywające kryzysy; o powołania z naszej parafii; dobroczyńców budowy kościoła oraz domu parafialnego; w tych intencjach w których nas proszono i w tych za, które powinniśmy się modlić; o pokój na Ukrainie, w Izraelu, w krajach Afrykańskich. – część trzecia ŚWIATŁA; tajemnica V. Ustanowienie Eucharystii. “A gdy jedli, wziął chleb, odmówił błogosławieństwo, połamał i dał im mówiąc: «Bierzcie, to jest Ciało moje». Potem wziął kielich i odmówiwszy dziękczynienie dał im, i pili z niego wszyscy. I rzekł do nich: «To jest moja Krew Przymierza, która za wielu będzie wylana»“. (Mk 14,22-24).; – Królowo Różańca świętego, módl się za nami. – Królowo pokoju, módl się za nami. – błogosławiona Paulino Jaricot, módl się za nami. – Modlitwa za zmarłych członków:  – Wieczny odpoczynek

3. KONFERENCJA: Historia i zwyczaje uroczystości Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa Kościół katolicki obchodzi ustanowienie Eucharystii w Wielki Czwartek, wtedy jednak rozpamiętuje się przede wszystkim Mękę Jezusa Chrystusa. Uroczystość Najświętszego Ciała i Krwi Chrystusa ma natomiast charakter dziękczynny i radosny. W Polsce obchodzi się ją w czwartek po Uroczystości Trójcy Świętej, jest to święto ruchome, wypadające zawsze 60 dni po Wielkanocy. Najwcześniej może przypaść 21 maja, najpóźniej 24 czerwca. W niektórych krajach przenoszona jest na kolejną niedzielę. W naszym kraju uroczystość ta jest dniem ustawowo wolnym od pracy.  Tego dnia, jest wskazane abyśmy wzięli w miarę możliwości pełny (czyli z przyjęciem Komunii Św.), udział w uroczystej Mszy Świętej, najlepiej pod dwiema postaciami (Chleb i Wino). W Boże Ciało publicznie wyznajemy swoją wiarę w Chrystusa w procesji po terenie naszej parafii. Są one niezwykle barwne, kolorowe i radosne. Dzieci pierwszokomunijne sypią świeże kwiaty, biją dzwony, wierni śpiewają pieśni eucharystyczne, niesione są ruchome ołtarze, obrazy, figurki, chorągwie i sztandary. Wiele domów, zwłaszcza okien, jest przystrajanych krzyżami i obrazami z wizerunkiem Chrystusa. W niektórych parafiach jest zwyczaj tworzenia przepięknych dywanów kwiatowych. Jest to również dzień, który w sposób odświętny staramy się spędzić z rodziną. Dbamy o godny ubiór, jemy uroczysty obiad. Tworząc swoje własne, rodzinne rytuały związane z tym dniem nadajemy mu wyjątkowy i niepowtarzalny charakter w naszej rodzinie, a jednocześnie przekazujemy dzieciom pamięć o tym, że jest to szczególny dzień. Z Bożym Ciałem związana jest także uroczystość Najświętszego Serca Pana Jezusa, która jest ob-chodzona w piątek zaraz po oktawie Bożego Ciała, czyli po ośmiu dniach.RYS HISTORYCZNY UROCZYSTOŚCI Uroczystość Bożego Ciała została ustanowiona na skutek pewnych wydarzeń: 1) – XI i XII popularność poglądów Berengara z Tours, który zaprzeczał rzeczywistej obecności i wskazywał jedynie na symboliczną obecność Chrystusa pod postacią chleba i wina. 2) – widzenia św. Julianny, przełożonej zakonu augustianek w Cornillon w pobliżu Liege, w 1245 r. Podczas, których Chrystus zażądał ustanowienia osobnego święta ku czci Najświętszej Eucharystii. Wyznaczył również dzień uroczystości Bożego Ciała - czwartek po niedzieli Świętej Trójcy. W 1251 r. ulicami Liege przeszła pierwsza procesja eucharystyczna. W roku 1264 papież Urban IV wprowadził w Rzymie uroczystość Bożego Ciała a w 1317 r.  dla całego Kościoła. 3) – cud eucharystyczny w Bolsenie, w 1263 r. po przeistoczeniu z kielicha niechcący kilka kropel Krwi Chrystusa wylało się na korporał. Zauważono, że krople wina zmieniły się w krew. Korporał  przechowywany jest do dziś w katedrze Orvieto. W bulli ustanawiające święto czytamy: „[...] zadośćuczynienie za znieważanie Chrystusa w Naj-świętszym Sakramencie, błędy heretyków oraz uczczenie pamiątki ustanowienia Najświętszego Sakramentu, która w Wielki Czwartek nie może być uroczyście obchodzona ze względu na powagę Wielkiego Tygodnia.” św. Tomasz z Akwinu, opracował teksty liturgicznych Mszy Świętej i Oficjum. Używa się ich do dziś (np. hymn: Pange lingua [Sław, języku...], i jego dwie ostatnie zwrotki [Przed tak wielkim Sakramentem...]; jak też ostatnie zwrotki hymnu Verbum supernum śpiewane są przy wystawianiu Najświętszego Sakramentu [O zbawcza Hostio]. Od 1849 r było święto Najdroższej Krwi Pana naszego Jezusa Chrystusa. W 1969 r. połączono je jedno. W Polsce Boże Ciało po raz pierwszy wprowadzono w 1320 r., w diecezji krakowskiej. Największym sanktuarium kultu Eucharystii w Polsce był poznański kościół Bożego Ciała, w którym w 1399 r miał miejsce cud eucharystyczny. W 1420 r. rozszerzono obchody na całą Polskę. ZWYCZAJE EUCHARYSTYCZNE  Eucharystia (gr. εύχαριστία) oznacza dziękczynienie. Słowo to służy jako określenie zarówno Mszy Świętej, jak i samego Ciała Pana Jezusa. Ciało Pana Jezusa to przeistoczony, niekwaszony chleb z mąki pszennej oraz przeistoczone wino z winogron, bez domieszek. Przeistoczenie (czyli zmiana co do istoty) jest centralnym punktem Mszy Świętej i dokonuje się dzięki mocy Ducha Świętego, który zstępuje na słowa kapłana uosabiającego Chrystusa. W wyniku przeistoczenia chleba i wina następuje zamiana ich substancji na Substancję Ciała i Krwi Pana Jezusa, przy czym cechy nieistotne (takie jak smak, kolor, zapach i konsystencja) pozostają niezmienione. Adoracja Najświętszego Sakramentu polega na modlitwie w skupieniu przed Eucharystią. Uroczyste adoracje odbywają się przy okazji rożnych nabożeństw w kościołach. Najświętsze Ciało naszego Pana wystawiane jest najczęściej w Monstrancji. Za okrągłą szybką widać Hostię - czyli Ciało Pana Jezusa pod postacią białego Chleba. W niektórych miejscach odbywa się ciągła adoracja – Najświetszy Sakrament wystawiony jest cały czas i pełnione są dyżury. Nazywa się to WIECZYSTĄ ADORACJĄ. Nawiedzenie Najświętszego Sakramentu odbywa się przy pomocy prostej, trzykrotnie powtarzanej formuły przed Tabernakulum: Niechaj będzie pochwalony Przenajświętszy Sakrament. Teraz i zawsze i na wieki wieków. Amen. Odwiedziny u Pana - to zwyczaj krótkiej wizyty w kościele czy kaplicy, gdzie  jest Tabernakulum w drodze do szkoły, lub pracy. Wtedy wypada uklęknąć i wypowiedzieć dowolne słowa pozdrowienia. Komunia duchowa - to duchowa łączność z Jezusem ukrytym w Sakramencie. Można ją nawiązać będąc w domu, w szpitalu, w pociągu. Pomaga w tym prosta formuła słowna: Pragnę Cię przyjąć, Panie, z tą samą czystością, pokorą i pobożnością, z jaką przyjęła Cię Twoja Najświętsza Matka, z duchem i żarliwością świętych. Po przyjęciu Komunii Świętej pozostajemy w ciszy i skupieniu rozmawiając z Jezusem, wielbiąc Go, dziękując Mu, przepraszając Go i prosząc. Jest to moment największego zjednoczenia ze Zmartwychwstałym. Ciało Jezusa pozostaje w nas do momentu trwania postaci chleba, czyli około 10 minut. Nie powinniśmy wtedy wychodzić z kościoła. Post Eucharystyczny - Kościół nakazuje, aby godzinę przed przyjęciem Najświętszego Ciała Pana Jezusa przygotować się poprzez nieprzyjmowanie napojów ani pokarmów (wyjątek stanowią chorzy; dopuszczalne jest spożycie wody i leków).
4. KOMUNIA ŁAŃCUSZKOWA i DYŻUR RÓŻAŃCOWY w tym miesiącu: 3 – 9.VI. - KR nr 8 św. Józefa; 10 – 16.VI. - KR nr 1 MB Częstochowskiej; 17 – 23.VI. - KR nr 2 św. Moniki; 24 – 30.VI. - KR nr 3 MB. Bolesnej; 1 – 7.VII. - KR nr 4 św. Faustyny
5. PROWADZENIE ADORACJI: - w miesiącu lipcu tj.: 4 - 5 - 6.VII. – KR nr 2 św. Moniki; - oprawa liturgii Mszy św. I niedzieli lipca 7. VII. – KR nr 2 św. Moniki (czytanie I – Ez 2,2-5. czytanie II – 2 Kor 12,7-10
6. SPRAWOZDANIE KASOWE: na dzień 31.05.2024 r. : ____________________________
7. Z ŻYCIA KOŚCIOŁA: „jedność i wierność Papieżowi oraz doktrynie i dyscyplinie kościelnej” Kościół w Polsce: - Znaczenie Eucharystii, uczestnictwo we Mszy świętej, świadectwo wiary, konieczność ewangelizacji, ale także kwestie społeczne, takie jak prawo do publicznego wyznawania wiary, miejsce symboli religijnych w przestrzeni publicznej, religia w szkołach czy aborcja, były tematem kazań polskich biskupów na uroczystość Bożego Ciała. - W Polsce rozwija się nowy fenomen przeżywania Bożego Ciała. Wieczorem tego dnia tysiące osób, głównie młodych, gromadzi się na koncertach uwielbienia. Przykładowo, w Rzeszowie na koncercie było ponad 25 tysięcy osób, w innych miastach również wiele osób wzięło udział w koncertach. Relacja w mediach dotarła do milionów osób w Polsce i na świecie. Diecezja: - zmiany personalne 21 czerwca. 
8. Z ŻYCIA PARAFII: - 7 czerwca pielgrzymka Sp nr 8 do Krasnobrodu; - „Godzina Święta”: 4 lipca, g. 23.00  
9. WOLNE WNIOSKI I ZAPYTANIA. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO KAPŁANA Wymiana tajemnic różańcowych – zelatorzy w różach

Styczeń 2024

1. MODLITWA:  Dobry Panie, błagamy, błogosław nasz Nowy Rok 2024. Prosimy, niech Twoje Błogosławieństwo spłynie na nas, nasze rodziny, nasza parafię i wszystkich bliskich naszemu sercu, niech Twoja Opatrzność  będzie z nami podczas wszystkiego co ma się wydarzyć, niech obdarza nas pokojem i prowadzi nas do Ciebie. Przez Chrystusa Pana naszego!

2. PODANIE INTENCJI MODLITEWNYCH: – O docenienie daru różnorodności w Kościele – Módlmy się do Ducha Świętego, aby pomógł nam rozeznać dary różnych charyzmatów we wspólnotach chrześcijańskich i odkryć bogactwo wielu tradycji liturgicznych wewnątrz Kościoła. 

3. RÓŻANIEC: przez wstawiennictwo św. Rity matki dwóch synów za dzieci i młodzież z naszej parafii; za chorych z naszych kółek, z naszych domów i rodzin, za małżeństwa przeżywające kryzysy; o powołania z naszej parafii; dobroczyńców budowy kościoła oraz domu parafialnego; w tych intencjach w których nas proszono i w tych za, które powinniśmy się modlić; o pokój na Ukrainie, w Izraelu, w krajach Afrykańskich. – z części pierwszej  RADOSNEJ; tajemnica 4. Ofiarowanie  Pana Jezusa. W tajemnicy ofiarowania Maryja wie, że nie może mieć swojego Syna tylko dla siebie, bo On całkowicie należy do Ojca. Czasami trzeba oddać Bogu to, co najcenniejsze, aby zyskać jeszcze więcej. – Królowo Różańca świętego, módl się za nami. – Królowo pokoju, módl się za nami. – błogosławiona Paulino Jaricot, módl się za nami. – Modlitwa za zmarłych członków:  – Wieczny odpoczynek

4. KONFERENCJA: Duch Boży a duch tego świata Obecna kondycja duchowa wielu ludzi jest bardzo słaba. Co z tym zrobić? Jak ustrzec się przed popadnięciem w duchową pustkę? I jakie są przyczyny takiego stanu? Dzisiejszy świat pędzi do przodu. Ludzie stale za czymś gonią: za pieniędzmi, wykształceniem, lepszym stanowiskiem w pracy, karierą. Po omacku szukamy w tym wszystkim szczęścia i spełnienia. Czy jednak wymienione powyżej rzeczy dają nam prawdziwe szczęście? Czy w tym całym zgiełku dnia codziennego potrafimy się czasem zatrzymać i zastanowić dokąd tak naprawdę ta bieganina nas prowadzi? Prawdziwe jest zdanie o pustce w ludzkim sercu, którą za wszelką cenę chcemy zapełnić. Choć człowiek stale szuka i stara się załatać tę dziurę, to nic nie ma odpowiedniego kształtu, aby mogło się w pasować w to miejsce. Nic z wyjątkiem Boga, który posiada jej wymiar i który specjalnie ją nam przepisał, byśmy Go poszukiwali i pragnęli. Tylko w takim połączeniu człowiek jest w stanie osiągnąć pełnię szczęścia. Są na świecie ludzie, którzy to zrozumieli i swoje życie całkowicie oddali i poświęcili Jezusowi, podporządkowując mu zupełnie swoją wolę. Interesuje Cię taka droga? Spokojnie. Wędrówka nią wcale nie oznacza, że musisz zostać kapłanem, bądź siostrą zakonną. Tą ścieżką do szczęścia wędrują również osoby świeckie. To wszyscy Ci ludzie, którzy na co dzień wyzbywają się ducha tego świata, próbując napełnić się Duchem Bożym. Możesz zastanawiać się teraz, że pięknie to brzmi, ale co to właściwie oznacza? Postaram się pokrótce Ci to wytłumaczyć, idąc śladami św Ludwika de Montfort. Wyrzec się ducha tego świata to nic innego jak chronić się przed jego zepsuciem, przed jego ślepą pychą i chciwością. Można to zrobić wpatrując się tylko w ukrzyżowanego Jezusa. Musimy wzbudzić w sobie pragnienie naśladowania Go. Wielu jest takich, którzy mówią, że chętnie za Nim pójdą, lecz tych, którzy prawdziwie w pełnej świadomości zanim podąża jest naprawdę niewiele. Sam Jezus mówi „Kto chce iść za Mną, niech się zaprze samego siebie. Niech weźmie krzyż swój i niech Mnie naśladuje”. Wielu z nas wypowiedziało pewnie nie raz modlitwę zawierzenia się Jezusowi, jednak czy rozważyliśmy w sercu co to naprawdę oznacza? Słowa, które mówi do nas Jezus nie są łatwe, bo oznaczają, że musimy razem z nim wejść na Golgotę i dać się ukrzyżować. A my tak często uskarżamy się kiedy cierpimy. Pragniemy dla siebie tego co najlepsze. Nie chcemy ubóstwa, bólu, osamotnienia. Przebija się w nas duch tego świata, który woła o uznanie, chwałę, bogactwo. Taka jest już nasza ludzka natura skażona grzechem, lecz jeśli chcemy prawdziwie naśladować Pana, to trzeba nam zabić w sobie starego człowieka, aby urodzić się na nowo w Bogu. Ta droga, choć bardzo trudna i nie raz, być może wyłożona cierniami to jednak doprowadzi nas do prawdziwego szczęścia. Jeśli więc chcesz iść tą drogą, by zostać przyjacielem Krzyża Chrystusowego to nieś swój krzyż dzielnie i wytrwale jak oręż, zamiast starać się go skracać i gubić na wszelkie możliwe sposoby. To właśnie oznacza starać się naśladować Jezusa. Sposobem na bardziej dogłębne zrozumienie tematu, który poruszyłam w tym artykule jest 33 dniowy akt zawierzenia się Jezusowi przez ręce Maryi, do którego Cię drogi czytelniku zachęcam. Wyrażenie duch świata jest terminem, którego użył apostoł Paweł w 1 Koryntian 2.12, gdzie przeciwstawia ducha świata z Duchem Bożym: "A myśmy otrzymali nie ducha świata, lecz Ducha, który jest z Boga, abyśmy wiedzieli, czym nas Bóg łaskawie obdarzył." W przeciwieństwie do ducha świata, Duch Święty udziela wierzącemu prawdziwej mądrości. Duch Święty uzdalnia nas do przyjęcia i zrozumienia "tajemnicy mądrości Bożej, mądrości ukrytej" (1 Koryntian 2.7; tłum. Biblia Tysiąclecia). Jedynie Boży Duch może objawić duchową prawdę, ponieważ tylko Jego Duch Święty zna "nawet głębokości Boga samego" (1 Koryntian 2.10; tłum. Biblia Tysiąclecia) Duch świata może być rozumiany na jeden z trzech sposobów. W jednej interpretacji, duch świata jest duchem diabelskim lub być może szatanem. W innym miejscu w Piśmie Świętym, szatan nazwany jest "władcą tego świat" (Ew. Jana 12.31; 14.30; 16.11) oraz "bogiem tego świata" (2 Koryntian 4.4). On jest "duchem, który teraz działa w synach opornych" (Efezjan 2.2). Inni wskazują, że Paweł nie odnosił się do złego ducha, jako takiego, ale raczej do pewnego sposobu myślenia, który jest obcy i przeciwny Duchowi Bożemu- to ludzkie, grzeszne usposobienie, które można by nazwać duchem buntu, chciwości, dumy i fałszu. Trzeci pogląd jest taki, że duch świata jest ludzką mądrością ogólnie lub podstawowym, ludzkim procesem zrozumienia, wyrażonym w świeckiej filozofii i światowej mądrości. Bóg czyni światową mądrość, promowaną przez ducha tego świata, głupstwem "Gdzie jest mądry? Gdzie uczony? Gdzie badacz wieku tego? Czyż Bóg nie obrócił w głupstwo mądrości świata? Skoro bowiem świat przez mądrość swoją nie poznał Boga w jego Bożej mądrości, przeto upodobało się Bogu zbawić wierzących przez głupie zwiastowanie" (1 Koryntian 1.20-21). Ze światowego, ludzkiego punktu widzenia, głupstwem jest wierzyć w Jezusa Chrystusa jako drogi zbawienia. Duch świata prowadzi do głupoty, ponieważ ludzka mądrość jest niezależna od prawdziwej, Bożej mądrości. Ludzka mądrość ma tendencję do chwalenia się przed Bogiem; to duma. Ludzka mądrość odrzuca osobę i dzieło Chrystusa, który jest "mocą Bożą i mądrością Bożą" (1 Koryntian 1.24). Prawdziwa mądrość od Ducha Bożego, którego przyjęliśmy rozpoznaje, że nasze zbawienie jest całkowicie niezasłużone i w pełni dzięki Bożej łasce: "to, co u świata głupiego, wybrał Bóg, aby zawstydzić mądrych, i to, co u świata słabego, wybrał Bóg, aby zawstydzić to, co mocne, i to, co jest niskiego rodu u świata i co wzgardzone, wybrał Bóg, w ogóle to, co jest niczym, aby to, co jest czymś, unicestwić, aby żaden człowiek nie chełpił się przed obliczem Bożym. Ale wy dzięki niemu jesteście w Chrystusie Jezusie, który stał się dla nas mądrością od Boga i sprawiedliwością, i poświęceniem, i odkupieniem, aby, jak napisano: Kto się chlubi, w Panu się chlubił" (1 Koryntian 1.27-31). I chociaż korynccy wierzący twierdzili, że są duchowo dojrzali, w rzeczywistości pokazywali swoją niedojrzałość poprzez pychę i podziały. Paweł nauczał ich, że aby być prawdziwie dojrzałym, będą musieli porzucić ludzką mądrość (ducha świata) na rzecz czystej mądrości ewangelii Ducha Świętego. Wierzący nie mogą dojrzeć wspaniałych, ukrytych skarbów, które otrzymali od Boga patrząc swoimi naturalnymi, ludzkimi oczami. 

5. KOMUNIA ŁAŃCUSZKOWA I DYŻUR RÓŻAŃCOWY w tym miesiącu: 8 – 14.I. - KR nr 3 MB Bolesnej; 15 – 21.I. - KR nr 4 św. Faustyny; 22 – 28.I. - KR nr 5 św. Bernadety; 29 – 4.II. - KR nr 6 św. Jana Pawła II

6. PROWADZENIE ADORACJI: - w miesiącu lutym tj.:  1 - 2 - 3. II.    – KR nr 5 św. Bernadety; - oprawa liturgii Mszy św. I niedzieli lutego 4. II.    – KR nr 5 św. Bernadety

7. SPRAWOZDANIE KASOWE: na dzień 31.12.2023 r. : ____________________________

8. Z ŻYCIA KOŚCIOŁA: „jedność i wierność Papieżowi oraz doktrynie i dyscyplinie kościelnej” Kościół w Polsce: - zmarł ks. bp Ryszard Karpiński bp. pomocniczy lubelski

9. Z ŻYCIA PARAFII: - starzenie się społeczeństwa, braki wśród księży, - SLO dorosłych ! - w kwietniu pielgrzymka do Rzymu; - „Godzina Święta”: 1 lutego, g. 23.00; - prośba o zgłaszanie tematów konferencji ; - można podać aktualne listy członków lub tylko zmiany; - prośba o odwiedzanie chorych i wspomagających członków – świadectwo dla rodziny

10. WOLNE WNIOSKI I ZAPYTANIA. 11. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO KAPŁANA

Grudzień 2023

1. SŁOWO WSTĘPNE – zelator lub kapłan MODLITWA:  Maryjo, prowadź nas ścieżkami adwentu, abyśmy umieli przyjąć Słowo i wolę Boga w pełnej pokorze. Naucz nas radosnego oczekiwania na objawienie się tajemnicy wcielenia. Oby ten adwent był dla nas czasem prostowania ścieżek i przygotowania miejsca dla Tego, który ma się objawić światu. Z wielkim pragnieniem w sercu chcemy dobrze przeżyć i wejść w głębię misterium Bożego Narodzenia, aby razem z Kościołem wyśpiewać wielki hymn dziękczynienia za Wcielenie. Przez Chrystusa Pana naszego!
2. PODANIE INTENCJI MODLITEWNYCH: – Za osoby niepełnosprawne – Módlmy się, aby osoby niepełnosprawne znalazły się w centrum uwagi społeczeństwa, a instytucje oferowały programy, które zwiększą ich aktywność.. 
3. RÓŻANIEC: przez wstawiennictwo św. Rity matki dwóch synów za dzieci i młodzież z naszej parafii; za chorych z naszych kółek, z naszych domów i rodzin, za małżeństwa przeżywające kryzysy; o powołania z naszej parafii; dobroczyńców budowy kościoła oraz domu parafialnego; w tych intencjach w których nas proszono i w tych za, które powinniśmy się modlić; o pokój na Ukrainie, w Izraelu, w krajach Afrykańskich. Z części pierwszej  RADOSNEJ; tajemnica 3. Narodzenie Pana Jezusa. W tajemnicy narodzenia Maryja jest świadkiem cudu. Bóg wypełnił swoją obietnicę. Jeszcze nigdy nie był tak blisko ludzi. Maryja widzi Go jako pierwsza i przyjmuje jako swojego Syna. – Królowo Różańca świętego, módl się za nami. – Królowo pokoju, módl się za nami. – błogosławiona Paulino Jaricot, módl się za nami. – Modlitwa za zmarłych członków:  – Wieczny odpoczynek
4. KONFERENCJA: Znaleźć klucz do ewangelizacji. Kościół w epoce szybkich zmian.  Raport „Kościół w Polsce 2023” ukazuje aktualne trendy w polskiej religijności oraz nowe dla niej wyzwania. Kościół znajduje się na dość trudnym zakręcie historii, który zmusza do poważnej reformy duszpasterskiej i poszukiwania nowych środków ewangelizacji. Raport pokazuje paradoks: mamy liczne i młode kadry apostolskie oraz dobrze zbudowane instytucje, ale jednocześnie  słabnie jego autorytet społeczny i spadają wskaźniki religijności, szczególnie w młodym pokoleniu.      Liczby: Duchowni – ok.  34,7 tys. (łącznie zakonnikami i tymi na misjach), nigdy tylu nie było. 16 tys. sióstr zakonnych jest zaangażowanych w modlitwę, ewangelizację, pracują w parafiach i służą potrzebującym. Ok. 2, 7 mln osób  świeckich działa w ponad 150 ogólnopolskich ruchach i stowarzyszeniach oraz w niemal 65 tys. grupach i wspólnotach w parafiach. Kościół opiekuje się nad 12 tysiącami zabytków. Prowadzi 3 uniwersytety, 2 inne szkoły wyższe, 6 wydziałów teologicznych na uniwersytetach państwowych oraz ponad 500 szkół niższego szczebla. Caritas Polska to druga po państwie instytucja świadcząca pomoc potrzebującym: ubogim, chorym, niepełnosprawnym, bezrobotnym, uzależnionym i zmarginalizowanym. Ważna i spektakularna jest pomoc, jaką Kościół i jego wierni udzielili milionom Ukraińców.      Kościół w Polsce styka się z wieloma problemami w skali dotąd niespotykanej: - spadek religijności w szczególności wśród młodych, - zmniejszenie ilości powołań kapłańskich i zakonnych, - skandale i przestępstwa wykorzystywania seksualnego małoletnich przez niektórych duchownych. Wewnętrzne trudności Kościoła stanowią znakomitą pożywkę dla spadku jego autorytetu, odpływu części wiernych i przyspieszenia trendów sekularyzacyjnych. Socjologowie przez lata mówili o „pełzającej sekularyzacji”, a dziś już używają terminu „sekularyzacja galopująca”. Można odnieść wrażenie, ze Kościół w Polsce wchodzi w dość niebezpieczny „wiraż” swej historii. Wiele zależy od tego w jaki sposób będzie zdolny go pokonać. Raport pokazuje nowy obraz polskiej religijności. Przez ostatnie dziesięciolecia społeczeństwo w swej masie było wierzące (na ponad 90% deklarujących wiarę było ok. 2 % ateistów), z pewnym zróżnicowaniem praktyk religijnych w zależności od regionu. Ale to się zmienia. Polska – podobnie jak inne kraje Europy – staje się krajem o bardzo zróżnicowanej religijności. O ile w starszym pokoleniu mamy nadal wysokie wskaźniki identyfikacji z Kościołem i deklaracji wiary w Boga (88 %), to w pokoleniu średnim widać już pewne osłabienie wiary, natomiast generacja młodych jest już całkiem inna. 59 % młodych uważa się za wierzących, z czego zaledwie 4 % za głęboko wierzących. Można mówić o zaburzeniu międzypokoleniowego przekazu wiary, który dotąd był jedną z charakterystycznych cech polskiej tożsamości. Jednym ze skutków osłabienia religijności młodych jest spadek powołań kapłańskich i zakonnych – z 6, 8 tys. w 2000 r. do 1, 9, tys. na początku 2023 r. Spowoduje tmniejszą obsadę parafii i innych placówek. Niepokojący jest proces dystansowania się od Kościoła części inteligencji, w szczególności z największych miast. Słabnie też autorytet Kościoła mierzony pozytywnymi ocenami jego działalności – w ostatnim dziesięcioleciu jest to spadek z ok. 65 % do 46 %. Te wszystkie czynniki sprawiają, że znacznemu osłabieniu ulega tzw. katolicyzm kulturowy, polegający na pielęgnowaniu „wiary dziedziczonej”, uznawanej za ważny element tożsamości kulturowej. Zastępuje ją coraz częściej wiara z osobistego wyboru, której warunkiem są własne poszukiwania i głębsze doświadczenia religijne. Choć mamy do czynienia z przyspieszeniem sekularyzacji, procesu tego nie można oceniać wyłącznie w kategoriach negatywnych. Będziemy mieć do czynienia z Kościołem mniej licznym, ale gdzie wierni są bardziej świadomi i lepiej uformowani. Świadczy o tym fakt, że wciąż rodzą się nowe inicjatywy ewangelizacyjne, jak chociażby spotkania lednickie, nowe wspólnoty o charakterze zakonnym, Orszaki Trzech Króli, ekstremalne Drogi Krzyżowe,  bądź liczne festiwale muzyki chrześcijańskiej. Intensywnie rozwijają się też media społecznościowe o charakterze ewangelizacyjnym.      Co zrobić? Aktualne wydaje się nauczanie Franciszka, że Kościół staje w obliczu nowej epoki i musi znaleźć klucz do ewangelizacji gwałtownie zmieniającego się świata. Dlatego apeluje o „duszpasterskie nawrócenie” kościelnych struktur, od kurii biskupiej poczynając, a kończąc  na zwykłej parafii. Wszystko po to, by Kościół uczynić znacznie bardziej misyjnym. Wzywa duszpasterzy do wychodzenia na peryferie dzisiejszego świata, podkreślając, że nie wystarczy konserwowanie i umacnianie wiary wierzących, ale konieczne jest wyjście ku zagubionym i poszukującym. Innym wymagającym stanowcego działania, jest kwestia oczyszczenia Kościoła z przestępstw wykorzystywania seksualnego małoletnich. Benedykt XVI mówił, że „brudy te mogą skutecznie przyćmić blask Ewangelii. (raport w szczegółowy sposób prezentuje działania Kościoła w Polsce na rzecz stworzenia skutecznie działającego systemu ochrony dzieci i młodzieży). Ważną rolę w podjęciu procesu rozeznania i wewnętrznej odnowy Kościoła może odegrać zainicjowany przez Franciszka Synod: „Ku Kościołowi synodalnemu: komunia, uczestnictwo i misja”. Raport wskazuje, że niezbędne jest obudzenie znacznie większej odpowiedzialności ludzi świeckich za Kościół. Tylko uruchomienie tego „śpiącego olbrzyma” może, razem z zaangażowaniem duchownych, zapewnić sensowną kontynuację pracy ewangelizacyjnej. A warunkiem obudzenia laikatu jest zmiana relacji duchowni – świeccy w kierunku przezwyciężenia postaw klerykalnych. Nie możemy się więc odwracać plecami od synodu, gdyż stanowi on dużą szansę na odnowę naszej wspólnoty kościelnej, co jest niezbędne by ewangelizacja przynosiła dobre owoce.
5. KOMUNIA ŁAŃCUSZKOWA I DYŻUR RÓŻAŃCOWY w tym miesiącu:  4 – 10 XII    - KR nr 6 św. Jana Pawła II; 11 – 17 XII    - KR nr 7 św. Rity; 18 – 24 XII    - KR nr 8 św. Józefa; 25 – 31 XII    - KR nr 1 MB Częstochowskiej;  1 –   7 I        - KR nr 2 św. Moniki
6. PROWADZENIE ADORACJI:  - w miesiącu styczniu tj.: 4 - 5 - 6. I. – KR nr 4 św. Faustyny;  - oprawa liturgii Mszy św. I niedzieli stycznia 7. I.     – KR nr 4 św. Faustyny (czytanie I – Iz 55,1-11; czytanie II – 1 J 5,1-9); - modlitwa wiernych
7. SPRAWOZDANIE KASOWE: na dzień 30.11.2023 r. : ____________________________
8. Z ŻYCIA KOŚCIOŁA: „jedność i wierność Papieżowi oraz doktrynie i dyscyplinie kościelnej” Kościół Powszechny: - Papież: - Chociaż ogólny stan zdrowia Ojca Świętego w odniesieniu do przeziębienia i zapalenia dróg oddechowych poprawił się, lekarze poprosili Papieża, aby nie odbywał zaplanowanej na najbliższe dni podróży do Dubaju na konferencję COP28. Franciszek miał przemówić do uczestników konferencji, miały odbyć prywatne spotkania i miał otworzyć Pawilon Wiary - ma podnieść rangę zaangażowania organizacji religijnych w konferencję klimatyczną, a także promować współpracę między przedstawicielami religii a globalnymi decydentami. Kościół w Polsce:   - Diecezja:     
9. Z ŻYCIA PARAFII: - rekolekcje adwentowe 3 - 5 grudnia; ks. Janusz Gzik proboszcz z par. MB Pocieszenia w Krasnymstawie; - na początku grudnia roznoszenie opłatków…; - konkurs dekoracji domowej szopki bożonarodzeniowej – biblia dla dzieci; - w styczniu konkurs kolęd; - w kwietniu pielgrzymka do Rzymu; - starzenie się społeczeństwa, braki wśród księży, - „Szafarze nadzwyczajni” !; - „Godzina Święta”: 3 stycznia, g. 23.00; - prośba o zgłaszanie tematów konferencji, - można podać aktualne listy członków lub tylko zmiany; - prośba o odwiedzanie chorych i wspomagających członków – świadectwo dla rodziny
10. WOLNE WNIOSKI I ZAPYTANIA.  BŁOGOSŁAWIEŃSTWO KAPŁANAWymiana tajemnic różańcowych – zelatorzy w różach: podanie aktualnych spraw dotyczących danej róży różańcowej; sprawdzenie obecności; kto jest chory, komu trzeba pomóc itp

LISTOPAD 2023 r.

1. SŁOWO WSTĘPNE – zelator lub kapłan MODLITWA:  Boże Wszechmogący, który ustanowiłeś papieża Franciszka widzialną głową Kościoła świętego, otaczaj zawsze następcę św. Piotra swoją łaską i błogosławieństwem. Udziel mu długiego życia, dobrego zdrowia, pociechy w cierpieniach i spraw, aby apostolska jego praca przyniosła jak największy pożytek całemu chrześcijaństwu. Zmiłuj się, Boże, nad nim za przyczyną Najświętszej Maryi Panny i wszystkich Świętych oraz dozwól, aby nas wszystkich zaprowadził z sobą do życia wiecznego. Amen..”
2. PODANIE INTENCJI MODLITEWNYCH: – Za papieża – Módlmy się za papieża, aby wypełniał swoją misję i prowadził wiernych wspierany przez Ducha Świętego.  
3. RÓŻANIEC: przez wstawiennictwo św. Rity matki dwóch synów za dzieci i młodzież z naszej parafii; za chorych z naszych kółek, z naszych domów i rodzin, za małżeństwa przeżywające kryzysy; o powołania z naszej parafii; dobroczyńców budowy kościoła oraz domu parafialnego; w tych intencjach w których nas proszono i w tych za, które powinniśmy się modlić; o pokój na Ukrainie, w Izraelu, w krajach Afrykańskich. Z części trzeciej  BOLESNEJ; tajemnica 5. Śmierć na krzyżu. Po co była ta śmierć? Czy nie mógł mnie łatwiej zbawić? Przecież Bóg może wszystko. A jednak umiera odrzucony i zhańbiony. Dlaczego? Po co? Umiera, by moja śmierć i śmierć moich bliskich miała sens, by przeprowadziła mnie do nieba, do pełnego życia. Życie na ziemi to tylko początek, wstęp do prawdziwego życia. Trzeba umrzeć, by urodzić się na nowo. Umrzeć dla starego człowieka. I to naprawdę jest możliwe, możliwe, bo On zrobił to przede mną, dla mnie i za mnie. – Matko Kościoła, módl się za nami. – Królowo Różańca świętego, módl się za nami. – Królowo pokoju, módl się za nami. – błogosławiona Paulino Jaricot, módl się za nami. – Modlitwa za zmarłych członków:  – Wieczny odpoczynek
4. KONFERENCJA: „Ja nie umieram, ja wstępuję w życie”. Śmierć - to nie koniec! To najwspanialsza podróż do Boga!  Kościół uczy nas, że śmierć jest kluczem do życia i najważniejszą jego chwilą, ale ze wszystkich sił odsuwamy ją jak najdalej w czasie. Mimo, że znamy nauczanie o śmierci, boimy się jej i nie umiemy się pogodzić z umieraniem najukochańszych, najbliższych osób. A jednak w chwili śmierci dusza wyrusza w podróż do Boga. Co zrobić, by z ufnością powtarzać za św. Teresą z Lisieux: „Ja nie umieram, ja wstępuję w życie”. Modlitwa w chwili śmierci - Jeden karmelita, opowiadał, że gdy jako kapłan czuwał przy osobach umierających, to najczęściej, poza posługą sakramentalną, po prostu trzymał ludzi za ręce i - najczulej jak potrafił - modlił się o odwagę dla duszy, która właśnie miała wyruszyć w najważniejszą podróż od swych narodzin. Ciało człowieka, w którym zamieszkiwała słabło, szykowało się do śmierci, ale ona, nieśmiertelna, miała rozpocząć swój powrót do Ojca. „Wyruszaj, duszo chrześcijańska, z tego świata w imię Boga, Ojca wszechmogącego, On bowiem cię stworzył” powtarzał pochylony nad człowiekiem. Bóg nie stworzył śmierci. „Śmierci Bóg nie uczynił i nie cieszy się z zagłady żyjących. Stworzył bowiem wszystko po to, aby było, i byty tego świata niosą zdrowie: nie ma w nich śmiercionośnego jadu ani władania Otchłani na tej ziemi. Bo sprawiedliwość jest nieśmiertelna. Do nieśmiertelności Bóg stworzył człowieka - uczynił go obrazem swej własnej wieczności. A śmierć weszła w świat przez zawiść diabła i doświadczają jej ci, którzy do niego należą”- czytamy w Księdze Mądrości. „Ja nie mam żadnego upodobania w śmierci - wyrocznia Pana Boga” - mówi Księga Ezechiela. Bóg nie stworzył śmierci. Bóg jest niewinny. Śmierć nie jest więc „naturalna”, ale fundamentalnie „sprzeczna z naturą”. Dla religii starożytnych śmierć jest morderstwem. Śmierć jest dziełem diabła. „Od początku był on zabójcą” - pisze św. Jan. Diabeł skłonił człowieka do grzechu, a przez grzech śmierć weszła w świat. Za św. Pawłem Kościół zawsze nauczał, że ogromna niedola, która przytłacza ludzi, oraz ich skłonność do zła i podleganie śmierci nie są zrozumiałe bez ich związku z grzechem Adama i faktem, że on przekazał nam grzech, z którego skutkami rodzimy się wszyscy i który jest «śmiercią duszy». Ze względu na tę pewność wiary Kościół udziela chrztu na odpuszczenie grzechów nawet małym dzieciom, które nie popełniły grzechu osobistego. Nie byłoby umierania, gdyby nie grzech. Kościół uczy, że śmierć jest elementem w stwórczym planie Bożym, jednak wyglądałaby ona zupełnie inaczej, gdyby człowiek nie zgrzeszył. I prawdopodobnie nie byłaby nazwana śmiercią. Byłaby podobna do śmierci Maryi, którą w Kościele prawosławnym nazywa się dormitio, czyli zaśnięcie. Byłaby radosnym, pełnym pokoju przejściem do życia wiecznego. Śmierć, taka, jaką zaplanował Bóg, dawałaby natychmiast dostęp do życia wiecznego. Akcent nie spoczywałby na tym, że życie ziemskie dobiegło końca, lecz śmierć byłaby bramą do życia niebieskiego. Od momentu, w którym człowiek zgrzeszył i przez grzech odrzucił życie wieczne, śmierć zmieniła swój charakter. Teraz doświadczamy jej jako końca życia. Jest tylko końcem, końcem bez początku. W takim sensie grzech sprawia, że śmierć jest czymś okropnym, jest karą. Jezus też umarł. I nie zasnął, jak Maryja - choć był Bogiem i nie było w Nim żadnego grzechu - ale zgodził się przyjąć najokrutniejszą z form śmierci. Zgodził się na wielogodzinne tortury i brutalne morderstwo. Wszystko po to, aby wejść w otchłań śmierci, którą wymyślił szatan, a mieszkańcy raju przyjęli w pakiecie oszukańczej oferty reklamowej Złego. Jezus nie zechciał uwolnić śmierci z wszystkiego, co trudne, a co często jej towarzyszy. Mógł to uczynić i wielu zapewne uważa, że byłoby to wielkie dobrodziejstwo z Jego strony. Jednak chciał nam dać możliwość zakończenia naszego życia dziełem największej miłości, miłości, która przekracza wszystko, do czego byliśmy zdolni w trakcie naszego życia. Chciał, aby nasza śmierć choć trochę upodobniła się do Jego śmierci, by miała w sobie coś z ukrzyżowania. Dlaczego to zrobił? Jezus przychodzi i przywraca pierwotny porządek, a nawet czyni go jeszcze cudowniejszym. Teraz bowiem w śmierci zyskujemy wspólnotę z Jego śmiercią, umieramy jak On, śmiercią będącą najwyższym aktem miłości i pełnym oddaniem się Ojcu. Gorycz śmierci. W rozważaniach o umieraniu nie chodzi o to, by kamuflować jej gorycz. Sam Jezus bał się śmierci. Lęk przed śmiercią jest czymś powszechnym i dzieje się tak dlatego, że przeżywamy ją jako coś nienaturalnego, jako napastnika i wroga. Śmierć jest rzeczywiście radykalnym zerwaniem. To zawsze jest trudne, kiedy nam się przerywa ważną pracę czy słuchanie koncertu albo spotkanie z najlepszym przyjacielem. Przez śmierć następuje całkowite zerwanie. Z reguły przychodzi ona za wcześnie. Człowiek pisał książkę, umarł, i praca całych lat okazała się daremna. Śmierć jest również bolesnym pożegnaniem: opuszczamy przyjaciół, po raz ostatni rozglądamy się wkoło i żegnamy się, pozostawiamy nawet to, z czym byliśmy najbardziej związani - nasze własne ciało. Śmierć zrywa jedność ze światem i wszystkimi, których nauczyliśmy się kochać. Rozstanie to jest o wiele lżejsze dla tych, którzy odchodzą niż dla tych, którzy pozostają. Odchodzący szybko odnajduje tych, których opuścił - w co wierzymy jako chrześcijanie - ale ci, którzy pozostają, nie doświadczają w ten sam sposób tego, że komunia nie została zerwana. Pozostają ze swoim smutkiem, podczas gdy ci, którzy odeszli, znajdują wolność, autentyzm, prawdę, miłość. Samotność śmierci. Każdy człowiek umiera samotnie. Umierający mówi jak Jezus do Piotra: „Dokąd Ja idę, ty teraz za Mną pójść nie możesz, ale później pójdziesz”. Można umierającego trzymać za rękę i być z nim do ostatniej chwili, lecz idzie on swoją drogą zupełnie sam. Nie można umrzeć czyjąś śmiercią. Kiedy staję w obliczu śmierci, widzę siebie takiego, jakim jestem, a nie takiego, za jakiego uznają mnie ludzie. Już mnie nie obchodzi, co mówią o mnie inni. Zwierciadło, które stanowi ich opinia, rozpada się na kawałki. Szaty opinii, które mnie przystrajają, zostają mi zabrane. W obliczu śmierci jestem nagi, jestem tylko tym, kim jestem. Uwalniam się z mojego otoczenia. To wyzwolenie może równocześnie stwarzać wielką samotność. Jestem tylko sobą”. W szkole śmierci. Śmierć może nas wiele nauczyć. To szkoła, do której powinniśmy uczęszczać latami, która powinna być obowiązkowa. Jednak większość z nas wolałaby ją raczej ominąć.  Nie możesz pogodzić się z życiem, jeżeli nie zmierzysz się ze śmiercią. Jeśli śmierć jest końcem wszystkiego, to życie jest okrutną farsą. Jeśli natomiast śmierć jest przejściem do bogatszego życia, gdzie liczy się tylko miłość, to życie przed śmiercią jest jedną wielką okazją do tego, by ćwiczyć się w miłości a św. Ambroży uczy o dobrach przynoszonych przez śmierć: „Jeśli żywi śmierć uważają za straszną, to nie śmierć jest postrachem, lecz mniemanie o niej; każdy ją bowiem pojmuje według tego, co o niej sądzi, lub lęka się jej, stosownie do stanu swego sumienia. Toteż każdy winien oskarżać ranę swego sumienia, a nie srogość śmierci. Wreszcie dla sprawiedliwych śmierć jest portem spokoju; natomiast grzesznicy uważają ją za rozbicie okrętu. Z pewnością tym, dla których jest ciężka obawa śmierci, ciężko jest nie umrzeć, lecz żyć z obawą przed śmiercią. Ciężka jest więc nie śmierć, lecz bojaźń śmierci”. Każda chwila to skarb. Śmierć, której nie stworzył Bóg, ale oszukańczo wraz grzechem sprowadził do ludzkiego życia szatan, byłaby nadal szatańską otchłanią, gdyby nie wszedł w nią Chrystus. A wszedł cały i pokonał ją swoim zmartwychwstaniem. Oznacza to nic innego, jak to, że zamienił śmierć na bramę, przez którą wraca się do Domu Ojca. Mało tego! Dzięki temu, że Jezus przeszedł przez śmierć i zmartwychwstał, śmierć definitywnie stała się na zawsze otwartą bramą. Jeżeli umieramy, to po to, aby żyć. Fizyczna śmierć nie jest końcem, jest przejściem do życia o większym natężeniu. Żyjemy „w poczekalni śmierci”. I to nie jest ani powód do lęku, ani do rozpaczy, to powód do działania, życia życiem bardziej świadomym. Gdy w końcu zaakceptujemy, że jesteśmy w drodze ku śmierci i oswoimy się z tą myślą, zyskamy przystęp do zupełnie nowej jakości życia. Każda chwila to skarb. Myśl o końcu może nam pomóc korzystać z krótkiego czasu, jaki nam pozostał. Św. Teresa z Lisieux pisała: „Miesiąc przed moim wstąpieniem do karmelu pozostaje słodki w mojej pamięci. Z początku powiedziałam sobie: Będę świętą, kiedy wstąpię do karmelu, ale kiedy jeszcze na to czekam, to nie będę się tak starać. Bóg jednak pokazał mi, jak wielką wartość ma czas, więc czyniłam dokładnie odwrotnie niż pomyślałam. Chciałam przygotować się na moje wstąpienie, będąc bardzo wierną i ten miesiąc był jednym z najpiękniejszych w moim życiu. Wierz mi, nigdy nie czekaj do jutra, by zostać świętą”.
5. KOMUNIA ŁAŃCUSZKOWA I DYŻUR RÓŻAŃCOWY w tym miesiącu: 6 – 12 XI - KR nr 2 św. Moniki; 13 – 19 XI - KR nr 3 św. MB Bolesnej; 20 – 26 XI - KR nr 4 św. Faustyny; 27 –   3 XII - KR nr 5 św. Bernadetty
6. PROWADZENIE ADORACJI: - w miesiącu listopadzie tj.: 1 - 2 - 7. XII. –  KR nr 3 św. Moniki; oprawa liturgii Mszy św. I niedzieli grudnia  3. XII. –  KR nr 3 św. Moniki (czytanie I – Iż 63,16b-17.19b;64,2b-7. czytanie II – 1 Kor 1,3-9. modlitwa wiernych – ewentualnie)
7. SPRAWOZDANIE KASOWE: na dzień 31.10.2023 r. : ____________________________
8. Z ŻYCIA KOŚCIOŁA: Kościół w Polsce:  Diecezja:     
9. Z ŻYCIA PARAFII: - katechezy dla dorosłych i młodzieży: niedziele i czwartki godz. 19.00 – prośba o pomoc i modlitwę; - niedzielne Msze św. na cmentarzu komunalnym; - 9 listopada – Msza św. i Wieczór Chwały – wsp. Przyjaciele Oblubieńca; - 11 listopada – imieniny ks. Marcina – Dzień piepodległości: flagi, śpiewpiesni piatriotycznych; - 19 listopada – przyjęcie nowych członków do chórku „Dzieci Maryi”; - „Godzina Święta”: 30 listopada, g. 23.00; - rekolekcje adwentowe 3 - 5 grudnia; ks. Janusz Gzik proboszcz z par. MB Pocieszenia w Krasnymstawie; - na początku grudnia roznoszenie opłatków…; - prośba o zgłaszanie tematów konferencji; - można podać aktualne listy członków lub tylko zmiany; - prośba o odwiedzanie chorych i wspomagających członków – świadectwo dla rodziny
10. WOLNE WNIOSKI I ZAPYTANIA.  przydziały nowych członków: - Alicja Stępkowska   KŻR nr 7
11. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO KAPŁANA i Wymiana tajemnic różańcowych – zelatorzy w różach: podanie aktualnych spraw dotyczących danej róży różańcowej, sprawdzenie obecności, kto jest chory, komu trzeba pomóc itp.

PAŹDZIERNIK 2023 r.

1. MODLITWA:  Matko Boża Różańcowa pozwól mi dzięki różańcowi zobaczyć moje życie w szerszej perspektywie, bym pamiętała o Królestwie Bożym, o wezwaniu do ewangelizacji i o tym, co naprawdę ważne czyli o życiu wiecznym. Najlepsza Matko, czuwaj przy mnie i moich najbliższych. Powierzam nas wszystkich Twojej matczynej opiece. Przez Chrystusa Pana Naszego. Amen.”
2. PODANIE INTENCJI MODLITEWNYCH: – Za Synod – Módlmy się za Kościół, aby na wszystkich poziomach przyjął postawę słuchania i dialogu jako sposób życia, pozwalając prowadzić się Duchowi Świętemu ku peryferiom świata. 
3. RÓŻANIEC: - przez wstawiennictwo św. Rity matki dwóch synów za dzieci i młodzież z naszej parafi; - za chorych z naszych kółek, z naszych domów i rodzin, za małżeństwa przeżywające kryzysy, - o powołania z naszej parafii; - dobroczyńców budowy kościoła, także budowy domu parafialnego; - w tych intencjach w których nas proszono i w tych za, które powinniśmy się modlić; - o pokój na Ukrainie i świecie. Z części czwartej  CHWALEBNEJ; tajemnica 4. Wniebowzięcie Matki Bożej. ,,Maryja rzekła: „Wielbi dusza moja Pana i raduje się duch mój w Bogu, moim Zbawcy. Bo wejrzał na uniżenie Służebnicy swojej. Oto bowiem błogosławić mnie będą odtąd wszystkie pokolenia, gdyż wielkie rzeczy uczynił mi Wszechmocny». (Łk 1, 46-55). – Matko Kościoła, módl się za nami! – Królowo Różańca świętego, módl się za nami! – Królowo pokoju, módl się za nami! – błogosławiona Paulino Jaricot, módl się za nami! – Modlitwa za zmarłych członków:  – Wieczny odpoczynek
4. KONFERENCJA: „Zachęty do modlitwy różańcowej w walce duchowej  ---  św. o. Pio (+1968) - Kochajcie Maryję i starajcie się, by Ją kochano. Odmawiajcie zawsze Jej różaniec i czyńcie dobro. Dzięki tej modlitwie szatan spudłuje swe ataki i będzie pokonany, i to zawsze. Jest to modlitwa do Tej, która odnosi triumf nad wszystkim i nad wszystkimi. Podajcie mi moją broń – mówił Ojciec Pio, gdy czuł, że traci siły w walce ze złem. – Tym się zwycięża szatana – wyjaśniał, biorąc do ręki różaniec. św. Jan Maria Vianney (+1859) - Jedno tylko Zdrowaś Maryjo dobrze powiedziane wstrząsa całym piekłem św. Josemaría Escrivá (+1975) - Różaniec Święty to potężna broń. Używaj jej z ufnością, a skutek wprawi cię w zadziwienie św. Józef Sebastian Pelczar (+1924)- Dworzanie noszą u boku miecz, aby bronić swej królowej. Podobnie dworzanie Maryi winni przypasać miecz, aby bronić czci swojej Królowej, a tym mieczem jest różaniec.[…] Różaniec jest wędką, którą Maryja łowi grzeszników i z morza nieprawości wyciąga na brzeg miłosierdzia. Różaniec jest kotwicą, którą Maryja chwyta kuszonych i trzyma przy sobie, by ich nie uniosła fala św. Filip Neri (+1595) - Jeśli sługa Boży wśród wielu pokus i okazji do złego chce wytrwać w dobrym, niech sobie obierze za Patronkę u Syna Bożego Pannę Błogosławioną, czci Ją świętym Różańcem, jeśli zaś nie może Różańca odmówić, to niech przynajmniej na różańcu zamiast Zdrowaś Maryjo mówi: Panno Maryjo Matko Boża, módl się za mną do Jezusa. św. Ludwik Maria Grignion de Montfort (+1716) - „Obleczcie się w zbroję Bożą” (Ef 6,11), przyodziejcie zbroję Różańca św., a zmiażdżycie głowę szatana, oprzecie się wszystkim jego pokusom. Różaniec prowadzi nas niewzruszenie do doskonałego poznania Jezusa Chrystusa. Oczyszcza nasze dusze z grzechu. Daje nam zwycięstwo nad wszystkimi naszymi wrogami. Ułatwia nam praktykę cnót. Rozpala w nas miłość do Jezusa Chrystusa. Wzbogaca nas w łaski i zasługi. Umacnia nas, abyśmy mogli spłacić nasze długi względem Boga i ludzi. I wreszcie sprawia, że otrzymujemy od Boga wszelkiego rodzaju łaski św. Jan Bosko (+1888) - Niezliczone są łaski z nieba, które otrzymano wskutek tej modlitwy. Za pomocą Różańca św. zwyciężone zostały herezje, naprawione obyczaje, oddalone zarazy, zakończone wojny, odzyskane oraz zachowane cnoty czystości, a ponadto obronione dusze przed wszelkim zasadzkom szatana. Różaniec jest przedłużeniem Zdrowaś Maryjo, którym można uderzyć, zwyciężyć i zniszczyć wszystkie piekielne moce Błogosławiona Paulina Jaricot (†1862) - Otoczmy nasze umysły i serca różańcem jak puklerzem nie do przebicia; niech nas zjednoczy ściślej niż  kiedykolwiek miłością Jezusa Chrystusa i niech przez naszą  gorliwość różaniec stanie się dla naszych miast i wsi, gdzie wiara rzuca jeszcze trochę blasku, jakby kordonem sanitarnym, który ogranicza zarazę. św. Maksymilian Maria Kolbe (+1941) Różaniec jest strzelaniem do szatana! św. Jan Paweł II (+2005) - "Różaniec jest to modlitwa, którą bardzo ukochałem (…). Przedziwna w swej istocie i głębi (…). Oto bowiem na kanwie słów Pozdrowienia Anielskiego przesuwają się przed oczyma naszej duszy główne momenty z życia Jezusa Chrystusa (…) jakbyśmy obcowali z Panem Jezusem przez serce Jego Matki. Równocześnie zaś w te same dziesiątki różańca, serce nasze może wprowadzić wszystkie sprawy, które składają się na życie człowieka, rodziny, narodu, Kościoła, ludzkości (…). W tajemnicach radosnych widzimy (…) radość rodziny, macierzyństwa, przyjaźni, wzajemnej pomocy. W tajemnicach bolesnych rozważamy w Chrystusie (i razem z Jego Matką) wszystkie cierpienia człowieka. W tajemnicach chwalebnych odżywają nadzieje życia wiecznego. W Chrystusie zmartwychwstałym cały świat zmartwychwstaje".(Rzym 1983) "Różaniec, to moja ulubiona modlitwa! Taka wspaniała modlitwa! Wspaniała w jej prostocie i jej głębi. W tej modlitwie powtarzamy po wielokroć słowa, które Dziewica Maryja usłyszała od Archanioła i od swej kuzynki, Elżbiety. Na tle słów: "Zdrowaś Maryja" dusza uzmysławia sobie zasadnicze wydarzenia (Tajemnice) z życia Jezusa Chrystusa… Modlitwa tak prosta i tak bogata. Z głębi mojego serca zachęcam wszystkich do jej odmawiania." Różaniec pomaga być mocnymi w wierze, stałymi w miłości i radosnymi i trwałymi w nadzieji.
5. KOMUNIA ŁAŃCUSZKOWA I DYŻUR RÓŻAŃCOWY w tym miesiącu:  2 – 8 X - KR nr 5 św. Bernadety; 9 – 15 X - KR nr 6 św. Jana Pawła; 16 – 22 X - KR nr 7 św. Rity; 23 – 29 X - KR nr 8 św. Józefa; 30 – 5 XI - KR nr 1 MB Częstochowskiej
6. PROWADZENIE ADORACJI: - w miesiącu listopadzie tj.: 2 - 3 - 4. XI. – KR nr 2 św. Moniki; - oprawa liturgii Mszy św. I niedzieli listopada 5. XI. –  KR nr 2 św. Moniki
7. SPRAWOZDANIE KASOWE: na dzień 31.09.2023 r. : ____________________________
8. Z ŻYCIA KOŚCIOŁA: „jedność i wierność Papieżowi oraz doktrynie i dyscyplinie kościelnej”  Kościół Powszechny:  - Papież: -  Kościół w Polsce: -  Diecezja: - 8 października Krasnobród - VI Diecezjalny Dzień Skupienia dla osób modlących się za kapłanów – Margaretka. rozpoczęcie o godz. 15.00. konferencje wygłosi ks. Tomasz Źwiernik. Msza św. o godz. 17.00 Bp Rojek  Z ŻYCIA PARAFII: - udział KŻR w modlitwie w m-c październiku 2024: poniedziałek 2.10. – KR 5, środa 4.10. – KR 5; poniedziałek 9.10. – KR 2; środa 11.10. – KR 6; poniedziałek 16.10. – KR 3; środa 18.10. – KR 7; poniedziałek 23.10. – KR 4; środa 25.10. – KR 8; poniedziałek 30.10. – KR 1 - sobota 7 października (dzień przed liturgicznym wspomnieniu NMP Różańcowej) – DZIEŃ SKUPIENIA dla członków KŻR w naszej parafii. Dzień skupienia poprowadzi ks. Paweł Cisek Program spotkania: 10.00 – Powitanie uczestników; 10.10 – konferencja; 10.30 – Adoracja Najświętszego Sakramentu i modlitwa różańcowa; 11.20 – Eucharystia w intencji członków KRŻ z naszej parafii i ich rodzin; 12.20 – spotkanie przy kawie i herbacie – przygotowanie spotkania KR nr 7 i 8, - prośba o zgłaszanie tematów konferencji  - można podać aktualne listy członków lub tylko zmiany - prośba o odwiedzanie chorych i wspomagających członków – świadectwo dla rodziny - modlitwa i życzliwa pomoc w ogłaszaniu kateche Zwiastowania; 28.10. jednodniowa pielgrzymka do Kalwarii pacławskiej i Przemyśla  - „Godzina Święta”: 2 listopada, g. 23.00.
9. WOLNE WNIOSKI I ZAPYTANIA.  przydziały nowych członków:   Wanda Naklicka; Teresa Tokarz i Mieczysława Wolanin - KŻR nr 4   
10. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO KAPŁANAi  Wymiana tajemnic różańcowych

6. WRZESIEŃ
7. MODLITWA za wstawiennictwem Ulmów:  Ojcze Przedwieczny, który posłałeś na świat swojego Syna, aby z miłości oddał za nas życie, spraw, prosimy, niech świadectwo heroicznej miłości małżonków Józefa i Wiktorii wraz z Dziećmi, oddających swoje życie za ratowanie prześladowanych Żydów, przyniesie owoce zbawienia i napełnia świat Bożym pokojem. Męczenników obdarz chwałą ołtarzy, nam zaś udziel łaski.............. o którą pokornie błagamy. Przez Chrystusa Pana naszego. Amen!.”
8. PODANIE INTENCJI MODLITEWNYCH: – Za Światowe Dni Młodzieży – Módlmy się, aby Światowe Dni Młodzieży w Lizbonie pomogły młodym ludziom wyruszyć w drogę, żyć Ewangelią i być jej świadkami we własnym życiu..  
9. RÓŻANIEC: - przez wstawiennictwo św. Rity matki dwóch synów za dzieci i młodzież z naszej parafii; - za chorych z naszych kółek, z naszych domów i rodzin, za małżeństwa przeżywające kryzysy; - o powołania z naszej parafii; - za dobroczyńców budowy kościoła, także budowy domu parafialnego; - w tych intencjach w których nas proszono i w tych za, które powinniśmy się modlić; - o pokój na Ukrainie i świecie; - za zmarłych członków KŻR – z części czwartej  CHWALEBNEJ; tajemnica 4. Wniebowzięcie Matki Bożej.
10. KONFERENCJA: na pod. wykładu ks. prof. Halík - „duchowości w zsekularyzowanym mieście” Halík mówi, że media elektroniczne stały się czymś globalnym, technologia przezwyciężyła odległości, ale nie utworzyła żadnej bliskości. Media współczesne są pozorami bliskości choćby poprzez kontakty międzyludzkie za pomocą telefonów komórkowych. Raczej nasi „komórkowi” przyjaciele nie pomogą nam w potrzebie. Industrialny świat elektronicznych mediów umacnia niestety pseudobliskość i często niszczy bliskość autentyczną. Bliskość to nie jest pokonanie odległości, lecz jest raczej próba utworzenia kulturowej bliskości i być może jest to zadanie dla religii we współczesnej megapolis – świat wielkie miasto. Z tym wiąże się samotność w tłumie wielkiego miasta, które są pustyniami naszych czasów, jednostka jest pochłonięta przez tłum, powstało też pojęcie „anonimowego” tłumu. Ks. Halík zwrócił uwagę, Religia nie zanika, ale zmienia się, zmienia swoją formę. W społeczeństwie nowoczesnym znika tradycyjna forma religii i następuje jej transformacja. Filozofia i socjologia religii, w czasie kryzysu,  na nowo odkrywają społeczne znaczenie religii. Dzisiaj w każdym światowym konflikcie jest obecna religia. Sekularyzacja nie oznacza zatem końca religii, ale jej przemianę. „Relacje między religią a polityką muszą być przemyślane na nowo” Kościół stracił monopol na religię i trzeba na nowo spojrzeć na relacje religii i polityki, ponieważ państwa narodowe straciły monopol na politykę, choćby przez istnienie różnych organizacji międzynarodowych, czy obywatelskich. Relacje między religią a polityką muszą być przemyślane na nowo. Zwrócił też uwagę, że upolitycznienie religii, następuje kiedy religia staje się elementem poszukiwania tożsamości narodowej, czego przykładem jest islamizm, gdzie fundamentalizm jest odpowiedzią na sytuacje współczesny świat, co nie ma nic wspólnego z istotą religii. Jakakolwiek postać fundamentalizmu religijnego jest karykaturą religii. Przestrzegł przed politycznym wykorzystywaniem religii, i jak ocenił, ma to miejsce w większym lub mniejszym stopniu w Polsce, na Węgrzech i Słowacji. Ks. Halík uważa też, że mylą się ci, którzy pragną powrotu chrześcijańskiej Europy. Chrześcijaństwo we współczesnym świecie musi przyjąć inną postać. „Kościół jako miejsce ciszy, kontemplacji i rozwoju duchowości jest jego przyszłością” Dzisiaj religia podąża w kierunku duchowości i ucieka od instytucjonalnych form religijności. Duchowość ma być spontaniczna, dynamiczna i głęboka. Instytucje kościelne natomiast bardzo się boją religijnego nonkonformizmu (sprzeciw wobec bezkrytycznego ulegania normom panującym w danej grupie społecznej, niezgadzanie się z panującymi zwyczajami, poglądami, zasadami, z powszechną opinią itp.) Brak żywej duchowości, której z istoty nie da się zinstytucjonalizować, doprowadził m. in. do kryzysu religii. Duża część Kościoła zapomniała o duchowości. Dzisiaj jego oponentem nie jest ateizm czy sekularyzacja, ale brak duchowości, która wymyka się z ram Kościoła i znajduje miejsce gdzie indziej. Ważna jest personalizacja wiary (dostosowanie programu (jego ustawień, sposobu zachowania lub wyglądu) do indywidualnych potrzeb użytkownika) a nie jej indywidualizacja (to proces kształtowania się cech indywidualnych (osobniczych) jednostki lub zbiorowości). Ważne jest, by duchowość nie była indywidualistyczna, ale personalistyczna. Człowiek musi zachować swoją indywidualnośći wyjątkowość, a nie być tylko indywiduum w tłumie. Trzeba poszukiwać życia autentycznie duchowego na pustyni wielkiego miasta, czego przykładem są np. Małe Siostry i Mali Bracia od Karola de Foucauld (O czym marzę w sekrecie, to coś bardzo prostego, małego liczebnie, przypominającego pierwsze wspólnoty pierwotnego Kościoła. Mała rodzina, małe ognisko monastyczne, maleńkie i bardzo proste). Inną twarzą duchowości w wielkim mieście jest też Wspólnota Jerozolimska, w której nie ma religijnego kiczu, a jest miejsce dla ciszy, kontemplacji a także spotkania z kimś kto zaproponuje bliskość poprzez rozmowę. Kościół jako miejsce ciszy, kontemplacji i rozwoju duchowości jest jego przyszłością – mówi teolog. Zdaniem duchownego Kościół stoi znowu wobec największych reform w swojej historii. Sytuacja Kościoła przypomina tę przed Reformacją. Wtedy skandale wokół sprzedaży odpustów doprowadziły do wybuchu społecznego niezadowolenia. Sądzę, że obecne skandale seksualne odgrywają podobną rolę jak kiedyś odpusty. Na tym tle ukazało się wiele innych negatywnych zjawisk, m. in. klerykalizm i nadmierne wykorzystywanie władzy oraz autorytetu. Kościół instytucjonalny w dużym stopniu skompromitował się i nadszedł czas na zmiany. „Niestety współczesny człowiek nie patrzy na Kościół jako na atrakcyjną pannę młodą” Jego zdaniem papież Franciszek ukazuje nowy model funkcjonowania Kościoła jako „wspólnej drogi w różnorodności.” Potrzebujemy swoistej reformacji, w której nie chodzi tylko o zmianę instytucji, ale o to by młode wino znalazło się w nowych bukłakach. Tym młodym winem jest duchowość. Nie wystarcza zatem tylko reforma instytucji, ale musi też dojść do wewnętrznej przemiany. Podobne intencje niósł ze sobą Sobór Watykański II, ale nie we wszystkich krajach został on w pełni przyjęty. Papież Franciszek powtarza to, co przyjął Sobór, że Kościół ma dawać obietnicę miłości i wspólnoty. Niestety współczesny człowiek nie patrzy na Kościół jako na atrakcyjną pannę młodą, ale jak na starą i grubą narzeczoną. Oby obecna reforma nie skończyła się podobnie jak II Sobór Watykański. Reforma Kościoła wymaga pogłębienia duchowego i autentycznej duchowości. To właśnie w megapolis spodziewam się pojawienia żywej duchowo społeczności .  Ks .Halik zwrócił uwagę, że odpowiedzią na wszystkie złe strony globalizacji jest wzrost nacjonalizmów, fundamentalizmów i ekstremizmów. Dlatego papież Franciszek mówi, że Kościół ma być „szpitalem polowym”. Musimy wyjść za Jezusem z naszych mentalnych przyzwyczajeń i struktur, wyjść na przeciw poszukującym, ubogim, zranionym i marginalizowanym. Ten szpital polowy musi odczytywać znaki czasu, stawiać duchowe diagnozy i wspierać układ odpornościowy wobec strasznych duchowych infekcji jak populizm i fundamentalizm, choroby zakaźne naszych czasów. „Szpital polowy” ma się zająć nie tylko terapią ale i rehabilitacją, choćby w obecnej sytuacji straszliwie zranionego przez wojnę społeczeństwa ukraińskiego. Duchowa rehabilitacja jest wielkim zadaniem Kościoła. Jak dodał, „duchowość miasta musi mieć walor terapeutyczny. Głos chrześcijański we współczesnym świecie musi być głosem przebaczenia, pojednania i wyrazem duchowości kontemplacyjnej”.
11. Komunia Łańcuszkowa i Dyżur Różańcowy:  4 – 10 IX - KR nr 1 MB Częstochowskiej; 11 – 17 IX - KR nr 2 św. Moniki; 18 – 24 IX - KR nr 3 MB Bolesnej; 25 – 1 X - KR nr 4 św. Faustyny
12. PROWADZENIE ADORACJI: - w miesiącu październiku tj.: 5 - 6 - 7. X. oraz oprawa liturgii Mszy św. I nd października 1. X. – KR nr 1 MB Częstochowskiej
13. Z ŻYCIA KOŚCIOŁA: „jedność i wierność Papieżowi oraz doktrynie i dyscyplinie kościelnej” Kościół Powszechny:  - Papież: - ŚDM  Kościół w Polsce:  - 10 września o godz. 10.00 w Markowej k. Łańcuta odbędzie się beatyfikacja rodziny Ulmów, po raz pierwszy historii Kościoła będzie wyniesiona cała rodzina w tym nienarodzone dziecko. Od Zamościa to jest ok. 130 km, czas dojazdu ok. 2,5 h. Z tej okazji na tablicach ogłoszeń znajdziemy ofertę ulotek, książek i filmu o rodzinie Ulmów.  Diecezja: - Z ŻYCIA PARAFII: - prośba o zgłaszanie tematów konferencji, - można podać aktualne listy członków lub tylko zmiany, - prośba o odwiedzanie chorych i wspomagających członków – świadectwo dla rodziny, - „Godzina Święta”: 31 sierpnia, g. 23.00 ––
14. WOLNE WNIOSKI I ZAPYTANIA.   
15. BŁOGOSŁAWIEŃSTWO KAPŁANA i Wymiana tajemnic różańcowych